| Donderdag, 3 augustus 2023: Na twee weken regen is het Wilhelminapark drijfnat, verzadigd, er staan plassen op het gras en op de paden. Het is een modderpoel. Bovendien zijn de vooruitzichten voor de komende week regen en nog eens regen. Ook de huidige weersverwachtingen voor aanstaande zondag zijn danig doorweekt (KNMI: 19°, neerslagkans 90%, neerslag 3 tot 13mm, W4 / buienradar: van 10:00 tot 17:00 regen). Kortom hondenweer waardoor waarschijnlijk geen hond komt opdagen! Dit is overmacht, dit is niet te doen, dit doet niemand goed, het werk en inspanningen van de deelnemers niet, u als bezoeker niet, ons project niet. Oftewel, we gelasten de manifestatie af. | Thursday, August 3rd, 2023: After two weeks of rain, the Wilhelmina Park is soaking wet, saturated, there are puddles on the grass and on the paths. It's a mud puddle. Moreover, the forecast for the coming week is rain and more rain. The current weather forecasts for next Sunday are also thoroughly soaked (KNMI: 19°, precipitation probability 90%, precipitation 3 to 13mm, W4 / rain radar: from 10:00 to 17:00 rain). In short, dog weather that probably means no dog will show up! This is force majeure, this cannot be done, this does no one any good, not the work and efforts of the participants, not you as a visitor, not our project. In other words, we cancel the event. |
| Nick J Swarth: Nick is schrijver, beeldend kunstenaar, muzikant en performer. Van 2005 tot 2007 was hij de tweede stadsdichter van Tilburg. In het Wilhelminapark bezingt hij op deze zomerse zondagmiddag de Treurwilg en andere fenomenen uit het Ondermaanse. | Nick J Swarth: Nick is a writer, visual artist, musician and performer. From 2005 to 2007 he was the second city poet of Tilburg. On this summer afternoon in the Wilhelminapark he sings about the Weeping Willow and other phenomena from the Sublunary. |
| Eleni Ploumi (GR): ‘What kills my time’ (dans): Twee lichamen. Een houten en een van vlees. Het houten lichaam is er, altijd daar - als voorwaarde, als constructie. Het vlezige moet zijn weg vinden op, onder, boven en eromheen. Moeten deze twee één lichaam worden? | Eleni Ploumi (GR): ‘What kills my time’ (dance): Two bodies. A wooden and a fleshy one. The wooden body is there, always there - as a condition, a construct. The fleshy one needs to find its way on, in underneath, on top and around it. Should these two become one body? |
| Martin Peulen: ‘Cirkels’. Als gedreven kunstenaar, zanger en ongeleid improvisatietalent gaat Martin geconcentreerd aan de slag met verf en papier om een groot nieuw werk op de bodem van het Wilhelminapark te vervaardigen: ‘Klank vangt de stilte in cirkels getrokken!’ | Martin Peulen: ‘Circles’. As a passionate artist, singer and unguided improvisation talent, Martin concentrates on using paint and paper to create a large new work at the bottom of the Wilhelmina Park: ‘Sound captures the silence drawn in circles!’ |
| Razia Barsatie (SUR): In het kader van haar zomerresidentie in ‘Park’ gaat Razia in dialoog met voorbijgangers over het standbeeld van Petrus Donders. Met woorden op stof of hout wordt een bloembak gemaakt, symbool voor diversiteit in de discussie. Met dank aan ‘Park’. | Razia Barsatie (SUR): As part of her summer residence in ‘Park’, Razia enters into a dialogue with passers-by about the statue of Petrus Donders. Words on fabric or wood are used to create a flower box, symbolizing diversity in the discussion. Thanks to ‘Park’. |
| Guido van Amelsfoort: De urban culture in Tilburg. Guido laat een drietal verfrissende keramische beelden zien. Zijn werk komt voort uit graffiti/cartoons, iconen die hij verbeeldt. Zo blijven herinneringen en ideeen tastbaar en overdraagbaar naar u als toeschouwer. | Guido van Amelsfoort: The urban culture in Tilburg. Guido shows three refreshing ceramic sculptures. His work stems from graffiti/cartoons, icons that he depicts. This way memories and ideas remain tangible and transferable to you as a spectator. |
| Michael Breukers: De pianist die het accordeon later in zijn leven ontdekte, maar dan een piano waarmee je kan schudden en schuren, met tonen die kunnen zingen en zagen. Prachtig voor klezmer- en balkanmuziek, voor blues en zydeco. Let the good times roll! | Michael Breukers: The pianist who discovered the accordion later in life, but then a piano that you can shake and grind with, with tones that can sing and saw. Wonderful for klezmer and balkan music, for blues and zydeco. Let the good times roll! |
| Abe Partridge (USA) & Nick J. Swarth: ‘Never Stare Into The Eyes Of A Chicken’, raamtentoonstelling in het ‘Metropolitan Museum | Tilburg’ aan de Stedekestraat 15. Kleurrijke graffito’s gekrast in teer versus ‘Dirt Drawings’ op van de straat geratst papier. | Abe Partridge (USA) & Nick J. Swarth: ‘Never Stare Into The Eyes Of A Chicken’, window exhibition in the ‘Metropolitan Museum | Tilburg’, 15 Stedekestraat, Tilburg. Colorful graffitos scratched in tar versus ‘Dirt Drawings’ on paper scraped from the street. |
|
||||||||||||||||||||||||||
